بی وفا بودم و حالا تو وفاداری کن
نفْسِ من برده به تبعید مرا کاری کن
نیمه شب رفته و بارم سرِ دوشم مانده
خم شده پشتم از این بار، خریداری کن
تو که در وقت حیاتم گنهم بخشیدی
در مماتم هم از این بنده هواداری کن
بی کس و کارم و بیماریِ عصیان دارم
تو خودت از منِ بیمار پرستاری کن
نفْسِ اَمّاره ام ای دوست، گرفتارم کرد
جلوه ای کن به دلم رفع گرفتاری کن
حال که در شب جمعه همه را بخشیدی
رحمت واسعه ات را به سرم جاری کن
به همان مرد غریبی که ندارد کفنی
از گناهی که ز من سر زده ستاّری کن
رضاباقریان
بالا نرفت سوز صدایی که داشتم
کاری نکرد ذکر و دعایی که داشتم
حال و هوای پاکیَم از دست رفته است
یادش بخیر حال و هوایی که داشتم
دیروز اشک چشم من هر لحظه می چکید
امروز نیست اشک و بکایی که داشتم
از بسکه با هوای و هوس خو گرفته ام
دیگر دراز نیست دست دعایی که داشتم
یادش بخیر زمزمه های خدایی ام
حالا کجاست سوز و نوایی که داشتم
دیگر جسور و روسیه و خیره سر شدم
بر لب نمانده ذکر خدایی که داشتم
شرمنده ام که با شهدا قهر کرده ام
با یادشان چه شور و صفایی که داشتم
یادش بخیر جمعه که می شد غروب ها
همراه گریه زمزمه‌هایی که داشتم
با معصیت ز سینه ی من پر کشیده است
حال و هوای کرببلایی که داشتم
ز کوچه‌های دل ما عبور نزدیک است
قسم به حضرت زهرا ظهور نزدیک است
خدا کند که من از یاوران او باشم
که راه آمدنش گر چه دور نزدیک است
قسم به حضرت زهرای مرضیه دیگر
به کوچه‌های مدینه حضور نزدیک است
به یمن مقدم مهدی سلاله‌ی زهرا
شود زمین و زمان پر ز نور نزدیک است
خدا کند که بیاید، تا نمردم من
که لحظه‌های شب عشق و شور نزدیک است
زمان آمدنش تا زمین کرببلا
و انتقام سر در تنور نزدیک است
خدا کند که بسازد بقیع خاکی را
که زنده گشتن اهل قبور نزدیک است
قسم به خون شهیدان و خون پاک حسین
قسم به حضرت آقا ظهور نزدیک است
رضاباقریان
